Pak het eens af als je durft!
- 10
- aug
Herken je dit beeld?
De hond heeft iets gepakt wat niet had gemoeten en ligt je nu uitdagend aan te kijken. Zodra je een stap in zijn richting zet gaat hij er met zijn “prooi” vandoor. Het wordt voor jou een kansloze missie om op deze manier je hond te verleiden om de “prooi” in te leveren. Waarom zou hij? Wat is de winst voor hem? Nu is de winst dat hij én iets heeft om mee te spelen of te pronken, én jouw aandacht krijgt, én misschien wel een spelletje “pak het dan, als je kan” verdient! In dit geval heeft Shiva een verrotte rietstengel gescoord. Helemaal niet erg dus, maar als het iets is wat wel gevaarlijk is, wat doe je dan? Afpakken? Dat gaat je misschien wel een keertje lukken en misschien zelfs wel twee keer maar daarna zal de hond zorgen dat hij niet meer in jouw zone komt. In plaats van dat je hond gaat leren dat hij niet zomaar dingen van de grond mag rapen leert hij juist dat het ontzettend leuk is om te doen, jij wilt het immers ook! Sommige honden rapen alles op wat hen voor de bek komt omdat ze geleerd hebben dat jij het ook graag wilt hebben. Om te voorkomen dat jij het kunt afpakken slikken ze het gauw door. “Zo, de prooi is naar binnen gewerkt, daar hoeven we niet meer om te vechten”. Menig sok of ander kledingstuk is door de dierenarts uit de hondendarm verwijderd omdat het een verstopping opgeleverd heeft.
Nu kun je natuurlijk je pup het woord “los” aanleren wat je hem toeschreeuwt, meestal is dat nou eenmaal zo…, als hij iets in de bek neemt wat niet de bedoeling is, maar zou het niet veel gemakkelijker zijn om hem gewoon niet aan te leren dat het lollig is om te doen? Als je pup iets pakt wat niet de bedoeling is, loop dan bij hem weg en ga helemaal uit je plaat met iets anders. In het park kan dat zelfs een simpele stok zijn. Wedden dat hij nieuwsgierig wordt en zijn prooi laat voor wat het is en bij jou komt om te kijken wat jij hebt?
Honden gebruiken die tactiek ook. Wijlen Imre, onze oude Stabij, was er een kei in. Ze won de strijd nooit als het op snelheid aan kwam. De veel jongere Amber was haar altijd voor. Amber daagde Imre dan uit door steeds vlak langs haar te lopen met het speelgoed in haar bek, maar Imre kéék er niet eens naar. “Zoek het uit met je speeltje!” zei ze met haar hele gedrag maar oh, wat wilde zij het graag hebben. Imre ging dan zelf op zoek naar iets anders om Amber “jaloers” te maken of ze ging overdreven snuffelen in het gras. Amber kon haar nieuwsgierigheid dan niet bedwingen en ging steevast kijken wat Imre toch aan het doen was en terwijl Amber’s aandacht afgeleid was pakte Imre het speeltje. Ze kwam er altijd mee weg!